Yol Buldukça Yalnızlığın Uzar

gözünden okunur hüzün
ayakların ileri gitmezken
gül dokunur mu akşama
seherinde bülbül ötmezken

sustukça dolarsın
kuşkudur kemirir içi
elinle mimiğinle anlat
kimse elinden tutmazken

iki hece arasında
doğumla ölüm sancısı
arada ilintisi var mıdır
kimse özünü yutmazken

gül soldukça yüzün de solgun
biçilen karanfildir gök ekin gibi
yol buldukça yalnızlığın uzar
bir tanıdığın da çatmazken

06:58 28.08.2009 denizli