Yol Eyle Bu Kara Sevda Geçer mi

bir şiirle bahar mi gelir
bu garip gönlüme
goncası gül
yoncası sandım çayıra
kaldım bayıra

bir şair geçiyor ömürden
korkusu olandı özlü söze
darılan kendisi ismarlanma ömür dediğin ne
ne yaptığını bilmez gözü zirvede

şairinde özü sözüne dengine çalmazsa
neye yarar bal özü şeker sözün..

sevdiğini görmez gözün
görürmüydü gözlerin
kalırsın hayalin düşünle
ipe asar yanar görünür
sözüne yandığın kanarmı

bin şiir yazsan...
bin dert açma yüreğime
derdime derman olsun yüreğin
.can yürek..olmasan olma
sahte can yüreğin
özüde bu sözü de

garip geçmez bu kervanda
sorgular piyasa kültüründe
yol eyle bu kara sevda geçer mi
geçmese kervan yol revan

ah sevgili yemin içtiğin
tanışın yaban yılan
o deli gönül sevdam
ne içtin ki
o pınardan
an gelmez sana kararmış özün

bir garip şiir yazıla
şairine dem ola seyran ola
iki satır türkü çalsa
acı nakaratınla çal beni
rahat edersin duyula

sen yaz o kalemin bestesini
O şiir seni yazmazsa
düşün eğrelti otlarına
sevdiğin
eziklik nerede geldi sattığın...
attığın...

bir gelirim pir giderim
sen güne dur diline kanarım
kalır dozuna yol yanarsın
o vurduğun taş kalır sanma

bende giderim şaha sultana
Olur olmaza gönül salma

şiirin demi de gamıda ayrı
ne çekerse çok dize asılır
darağacı sen olan
uğultulu gelişler gidişler
sayılır yolcu hancı...
insan ibreti..

26/04/2011 - Karataş

**yol devran eyle //insan hatasını görmezse o yalandan da şeytani...**