Yol Kenarı

nerede nasıl
nasıl nerede

kim
kim kim değil

bilmiyor---

-

düşük şiirlerin pisliğinden bulanıyor dudakları
iki yana açık
aynı hizada durmayan dülgerden omuzları
elleri ile titriyor günahını sıyıramayan
vebalı pullar
bir ay ışığı yakıyor sırtını
bir vazgeçmenin ölümcül hazzı

kulaklarında çınlıyor
tüm uluyan kuşlar
anbean hepsi dönüşümlerine kapanan

gözleri sarıyor gündüz kabuslarını

ve
yarıp geçiyor şakaklarını
ilerledikçe düşe kalka
otomobil ışıkları

teni sarılı sınır dikenleriyle

deri değiştirir gibi
adamlığını yine değiştirmiş niye


bir de vurdumduymaz yağmur yağıyor
üzerine üzerine
her damla yaşayan bir musalla sillesi

-

düşünmekte

kendi katlinden mesul olmak güç mü bu denli

ya

o çok sevdiği
hatırlamıyor İstanbul ılığından mı
yarım hayallerini tamamladığından mı
etkilendiği

bir çöküş esiri...