Yol Notları

1

Beni dünyaya gönderdiler,
Aşkı yaşa, yaşat dediler.
Ama aşka susamış insan göstermediler.
Ben aşk şarabını içince bana dünya küstü.
Neden küsmesin;
Beni kendi şarabıyla sarhoş etmek istiyordu...
Ve sonra dünya, adımı deliye çıkarıp bana eziyet etti,
Ben gülüp geçtim;
Âşık değiller diye insanlara dokunmadım...

2

Ey dünya!
Beni esir edemezsin sen,
Çünkü ben aşk'ın esiriyim...

3

Ey dünya!
Sevmek seninle sınırlı kalsaydı,
Sevmekten vazgeçerdim.

4

O sıcak sevgiler
Cehennemde yanıyor şimdi
Biz ise,
Donuk sevgiler çağındayız

O özlenen sevgi
Yaşanamayacak kadar güzel
Fark edilemeyecek kadar sade
Duyulamayacak kadar doğal

5

Hiç kimseyle paylaşacak
Hiçbir şeyim yok;
Çünkü ikinci bir kişi yok

6

'Sevmiştim'
Bu söz sevgiye ne kadar yabancı


7

Dağ düştü üzerimize, ağırlığıyla yıkılmadık biz,
İnsan değdi tenimize, acısıyla yıkıldık biz...

8

Bazen karşılaştığımızda biz,
Sitem eder, kırarız birbirimize ikimiz.
Ya da hiç konuşmayız.
Bu sürekli beraberlik isteğinin,
Kısa buluşmalara isyanı mıdır?
Ya da kalpte sevilenin,
Dışarıdaki farklılığı mıdır?


9

Bil ki ben hep aynı yerdeyim
Uzaklaşıp yakınlaşan sensin sevgili

10

Ben, Gül ile Lâle arasında biten; kurumuş bir odunum
Muhâlif bir rüzgârın enseme üflemesiyle öter dururum

11

Eğilip gözlerine baktım:
'- Seni seyredebilir miyim?' dedim,
Usulcacık.
Sandı ki,
Tüm eylemlerin ve insanların,
Gözlerinde ve yüzündeki,
Oynaşmasını seyredecektim.
Belli belirsiz:
'- Evet!' Dedi.
Gözlerimi kapattım.
Şaşırdı.
Sonra anladı ki;
Kalbimde seyrediyorum onu...

12

Cânan'a dedim:
Bir bak; firakınla ağardı saçlarım,
Ömrüm harap oldu...
Cânan gülümsedi:
Karanlık yol ancak bitti; ah nihayet,
Bir de sen bak; zülf-i yâr'imde vakt-i sabah oldu...

13

Ve ben deli!
Aşkla akla kafa tutarım.
Akıl der ki:
' Aşk kullanır seni,
Bil ki kullandırmaz kendisini...'
Ben aşıp onu geçmişim ki;
Suçum haber vermemekmiş,
Haber versem izin verecek mi ki...

Ve sen serserim!
Sana uzanmak, sana sarılmak istiyorum!
Bana gelsen, istediğim sen değilsin biliyorum...

14

İçin ağlasa da kim duyar seni
Kim anlar dışarıda olup biteni
Yusuf''un yüzünü görenler bilir ancak
Züleyha'nın kalbine batan dikeni

15

Aynaya baktı Züleyhâ ve dedi:
'-Buldum seni Yusuf.
Meğer buradaymışsın; yanımda.
Meğer ordaymışsın; karşımda.
Meğer içimdeymişsin; dışımda.
Meğer görünüşümde, görünmede, görünmeyende.
Hepsinde ve hiçbirinde...'

16

Züleyhâ, Yusuf'a bir mektup yazmaya başlayınca
Yusuf diye başladı, Yusuf diye bitirdi.
Gördü ki hitaptan öteye geçemedi.
Anladı ki aşkın nağmesinde ser-nağmeden öte kelam yok.
Ve Züleyhâ'nın lügatinde Yusuf'tan öte sözcük yok...

17

Ve sen ey, her maddenin üstünde yaratılan Cân;
İhtiras ile değil; sevgi ve aşk ile yan,
Güneşin huzurunda kaybolanlardan olma!
Gecenin karanlığıdır, yıldızları parlatan...