Yol Tekin

Alışırım da, atarca yüreklere
Kırarım nagah ile
Daha demin, dünü yaşamış,
Gün tasamızlaydı, demem
Yanarsa da, sönerse de

Artık hatıra tutmaz anı
Ne yüzümü yur olurlar
Ne gözüme nur
Duyulanda garabet rüzgârıyla
Beş para etmezler
Kar yağsa da alıma, dalıma
Ayazdı soğuğu hem ilen

Aranışla ya cefa; ya sefa, denir
Gönlümce olur olmaz
Ne yanımda bulurum
Ne ayrılığın duyarım
Çok halini, dem ilen

Sen!
Eteklerinden tutuşsan
Gözceğzinle sular, akan yaş
Sanki hiç müdarası olmayan baş
Bir sıla özlemine hasret denli
Türküye meyyal olan
Yakar dillerin
O durumu canla, yakışa
Adeta, gözlerin kurur denli
Sümer, Babil, Osmanlı demiş
İnsanlık hiç yok gibi; mirasını yemişle
Ne yanma baş, ne tutuşma son

Koyma kendime beni, üşürüm hemi
Duvarlar adamın üstüne gelir de duymaz
Sen çekim, ben ekim; ol vakit, yol tekin.

27.05.2010