Yol Vermedi

Ankara'da durup durup dolduğumuz

kimi de

duman soluduğumuz zamanlardı

sevda düştü yüreklerimize

meğerse düş-müş gerçekten sevda

biz böyle bilmezdik...

Ne zaman yüreğimiz ayaklansa

bir kızın elini tutmaya kalksak

çekip gidiyordu başka bir şehre

ne zaman öpsek koklasak

kalbimize koymaya kalksak

zaman hep yeknesak...

Şans kapıyı vurmadan bir girse içeri

şöyle başa köşeye oturtsak

vallahi iyi karşılayacağız

bütün gönlümüze girenleri

razıydık kaderimize

karşımıza çıksa bile naçarı

biz gönül veren hiç bir kızın olmayacaktı kaçarı...

Dedik ya başkentte duman soluduğumuz zamanlardı

ne zaman firar etmişse yüreğimiz

bir kızın yüreğine

yarım kalırdı hep sevdamız

ah bir anasını babasını kucaklayıp sıksak

daha ötesi var mı be! Hısım akraba olsak...

Yok aga yok

vuslat hep başka bahara

hep ertelendi

şans kapıyı vurmadı içeri de girmedi

neylesin Mabut neylesin

şu benim garip gönlümü kim eylesin

o zamanlar aşkta bize yol vermedi...