Yolcu

hüznümü yaslayıp nergislere
yitik kuşlara masallar anlatıyorum
kaf dağından ankalar kanat çırpıyor
uzun sahralar geçiyorum
üzerime kaktüs kokuları siniyor
ellerimden bir büyülü akşamda
kum taneleri savruluyor
dalgaların dövdüğü uzun sahillerde
solduruyorum güneşi
mehtaplar birikiyor gözlerimde
bir sel misali akarken zaman nehri
başını taşlara vurup gezen
suya benziyor duygular
hayal aleminde kapanırken perde
gerçeğe uzanıyor yollar
sarıp sarmalayıp dünü ve bugünü
yolcu yolunda gerek deyip
hayatı sırtlanıyorum.......