Yolcu

Yüksünmedim yarınıma doğru yola çıktım
Sürünmedim kah yoruldum kah dinlendim
Sevinmedim ümide doydum sevgiye acıktım
Zevklenmedim kah zengindim kah dilendim.

Yalan yanlış yollara saptım bazen
Kah doğruyu buldum kah düştüm derde
Ya ermiş yol gösterdi bana ya sazen
Kah kürk giydim dolaştım kah pecmurde.

Kimi ilkbahardı yaşadığım kimi hazan
Eremedim yaza, doyamadım güneşe belki
Dost dedim kimi Mehmet kimi Hasan
İzbelere düştüm sayamadım ne sonu ne ilki.

Gönlümde yorgunluk ümidimde hüzün
Gideyim bırak bilinmeze yolcu yolunda gerek
Sevda takvimi kah baharda yaprak döker kah güzün
Murada ne hacet murad bir kara toprak, bir de kürek.

Cumhur Karaca