Yolcular

Sıraya girmeden hep itiş kalkış,
Trende vapurda otobüslerde.
Yaşlılar geride, gençlere alkış,
Kargaşanın hası minibüslerde.

Çoğuna şeytanca gelirken vahi,
Öncelik sırası kimdedir sahi.
Vicdanın sesini, dinlemez ahi,
Kendi kural bilmez, eli fişlerde.

Çocuklu kadınlar ayakta zarzor,
Hastalar ziyade harcıyor efor,
Kızlar sıkışırken yüzleri mosmor,
Edep arayan yok böyle işlerde.

Koltuktaki gencin gözü dışarı,
Aile haşarat, o da haşarı,
Onlarca bu tavır, müthiş başarı,
Camla barışıklar, içe küslerde.

Domuzlar domuzca omuz vuruyor,
Kurnazlık adına düzen kuruyor,
Orada en çirkin tablo duruyor,
Özü bozup gider, dışı süslerde.

Ayıpların üstü katmerli ayıp,
Hayvanlık ortada insanlık kayıp,
Saygısız, saygıyı ağır yük sayıp,
Pisliğin üstüne o da pislerde.

Gündüz fener yakıp insan ararken,
Zamane gülleri başlar yararken,
Etrafı toz pembe renkler sararken.
Yaralı kaybolup gider sislerde.

02.09.2012