Yolculuk

bir yolculuk başlamıştı
kıyısında neşeli çocuklar
ve aklımda sen,yaşadıklarım
son dokunuşum ve yaşaran gözler
ağlamaya yüz tutmuş
bir intihar oldu gölgen önce
boğuştum sabahladım belki de
ufak bir parıltı tuttu beni

senin gezdiğin sokaklarda gezdim
afalladım
senin oturduğun yerlerde oturdum
afalladım
seni sevdim
afalladım
gittin,ağladı kuşlar
afalladım

tutunarak yürüyorum şimdi bir şeylere
mutlu olmaya çalışıyorum susuyorum
dalıyorum bazen
kavga bile sende güzeldi
neden gittin ki can ağrısı
neden

çabuk mu bu kadar çabuk unutmak

bugün dibi bulucam önce
yarına bir şey bırakmayacam
sen olmayacaksın
bitirdiğin yerden başlayacam aşka
bitirdiğin yerde sevicem bende

sen kolay söylemiştin belki eveti
ben düşünücem
ama evet diycem evet
yalan evet
ihanete evet
ayrılıklara evet
sen olmayacaksın
ben evet diycem