Yolculuk Bitti

Araba son model, gıcır mı gıcır...
Yerinde aksesuar, herşey var, hazır.
Vites otomatik, direksiyon havalı,
Şoförü hiç sorma; baldan da tatlı...
Bakışlar zeytin gecesi, yanaklar gül pembesi,
Arabanın üstü de açık, tamamlıyor dekoltesi...

Aldı yoldan bir acı âdem,
Baktı şöyle; âdemin gözleri sanki badem.
Bastı gaza hiç beklemeden,
Gittiği yolu düşünmeden...
Sordu âdeme yolda; ne yer ne içerdi?
Âdemin verdiği cevapsa, hepten beterdi...
İş arıyordu, düşmüştü yola,
Bakınıyordu öylesine, sağa sola...

Aklına geldi minicikten bir şarkı,
Mırıldandı, anladı farkı.
Açmıştı yolda kapıyı,
Tatlı sanmıştı işte, acıyı...

Düşündü bir an; basmalıydı frene.
Araba mı parçalanır, kime ne?
Asıldı frene olanca şiddetiyle,
Ekseninde döndü tüm haşmetiyle.

Dönüverdi geldiği yöne,
Görünmedi hiç bir şey gözüne.
'Hadi' dedi âdeme, 'Yolculuk bitti.'
Âdem ise bakmadan ardına, gitti.

Bir masal bu; kimse alınmasın üstüne.
Dünya kurulalı var masallar,
'Bir varmış, bir yokmuş' deyi deyi
Çok şey anlatılır; insanüstüne...