Yolculuk Notları / Kaosa Dönüş

I_ girizgah

dudaklarıımızı hafif ıslatan bir yağmur nakaratı
yüzümüz karıncalanıyor utançsız yalnızlıklardan
kalabalık ıssızlıklar taşıyor
sımsıkı açılmış avuç çizgilerimizden

bir köpek gölgesinde şiirler içerek
dolunaya uluyor

parçalanıyor adımız kent keşmekeşliğinde
parçalanıyoruz bir acı misali
kurşuni fikirlere terk edilerek

biz Istanbul kaçakları

II_ manzara

üzerimize boca ediliyor gök külleri
herkesin hiçkimse
hiçkimsenin herkes olduğu yerdeyiz

kulaklarımızı çınlatan
babaları kayıp siren sesleri

kalakalmışlığın tuhaf korkusu

-kaos-

orta yerde tüm öfkesiyle koca intihar trenleri
koşuşturma
gidenin kalana karıştığı an
kıyamet işte
gidenin kalandan ayırt edilemediği an

bir anne ağzından yeni ninniler sağıyor

bir çocuk kollarını iki yana açmış yeşilce ağlıyor

bir kadın kendine sarılıp üşüyor

bir adam gözlerini kıstıkça yolları kimlikleniyor

III- başlangıç

sallantıdayız
kompartıman camlarıyla bölüşüyoruz hayallerimizi
içerisi harap

koltukların arasına yaslıyoruz ruhumuzu
tekin değil ayrılıklar
dışarısı ızdırap