Yolda Susadım Söz Yuttum

//Ben
Gökten
Zembille
İnmeyenlerdenim...//




Ufuk çizgisinde açmıştım gözlerimi
Hayal meyal görüyordum karayı
Adım atmayı öğrenemeden
Çırpına çırpına öğrendim yüzmeyi
Böylece
Başladı maviden kırmızıya yolculuğum...



Yolda
Susadım
...Söz yuttum
Acıktım
...Bir cümleyle doyuruldum
Başımda
...Kara bir bulut
Küçücüktüm
Kaçmaya yetmiyordu ki kulaçlarım
Yüreğimden vuruldum...


Sağımda solumda
Binlerce ayna belirdi
Yakışmadı yüzüme acizlik
Kaldıramadı gözlerim
Ve
Birdenbire
Büyüdüm...


Son hamle
Zorla
Karaya tutundum...



Kırmızı başıma gelenlerden utandı
Kızardı
Elini uzattı
Yavaşça
?Korkma' diyebildi
Tereddütle parmağına dokundum...




//Ne çok hatam var bildiğim
Bilmediklerimle hala boğuşuyorum...//