Yoldaşım Uzat Ellerini Uzat Ki Tutabileyim

İntihara doğru ne varsa
Alıp götüren mavi yalnızlığa
Yüreğimi şanlı kavgaya götürmekmiş.
Sevdanı yücelttim korka korka
Derin uçurumlarda gözlerinden intihara sürüklendim
Kaçak yollarda hayallere daldım bir asır boyu
Maviye çalan ne varsa grileşti hesapsız
Korkma içimi kaplayan güneşim
Sevdam ...........


Geriye kalan ne varsa
Sorgusuz karanlık odalarda itirafa uğradı
İçim dışım bir baraj gibi taşmaya başladı
Sevdan sular altında kalırken son defa
Yüreğimi kanlı kavgaya tutuşturdum
Kapkara kesilmiş yüz çevirmişken benliğim
Beklemek kaygısızca
Ağlamak sonsuz kere
Yalvarmak yüreğimin şanlı kavgasına
Umudu terk ederken
Aşka el sallarken
Murat çayına gülümserken.



Usulca yorgun sabahlarda
Bu güneş bizim içimiz ısınmasa da
Aydınlık günler için gerekli
Karanlıklara bir adım daha yaklaşırken dünya
Varsın parlayan yıldıza inat
Tut şimdi elimi
Yalnızlık kokan, nacaklara sarılan ellerimi
Kanatlanma vakti güneşe
Hızlıca yol almak gerek batmadan umudun zafercisi
Yoldaşım uzat ellerini uzat ki tutabileyim ......................