Yolun Sırtı

Yol beni sırtına aldığından beri yürüyorum
Sanıyorum ki varacağım yeri ben seçiyorum
Yol doğruluyor
Kamburundan çıkıyorum
Bir sen miydin dizimi büken
Belimi eğen


Uzak iklimlerde
Kayısıdan reçel kaynatıyor bir kaç kadın
Her kavanoz içinde gülümseyişin sıcaklığı
Acı günler geçecek
Geçecek
Diye kaynatıyorlar reçel


Ağaçlar, evler geçiyoruz
Bulutlar geçiyor geçtiğimiz yerlerden
Hangi denizin içini eksilttin kara bulut
Hangi ırmağın ahını aldın da karaya çaldın
Yol yoruluyor eli belinde
Kollarından yürüyorum elim belimde


Uzak iklimlerde
Boynunda ahlattan kolyesiyle bir çocuk
Birden çok güneş göğsünde
Karanlık günler geçecek
Geçecek
Diye boynunda asılı ahlattan kolye


Yol beni sırtına aldığından beri yürüyorum
Varacak yerler bitiyor
Yol bitmiyor
Bir ben miydim düşleri yorulan
Kalbi dağılan
Bu günler geçecek
Geçecek
Diye inmiyorum yolun sırtından


20 şubat'18