Yolun Sonu

Gönlümün sonsuz boşluğunda seni aradım delice
Belki tanıdık hatıralara rastlarım diye ,
Zaman unutulanları arattı yüreğimin derinlerinde
Aradıkça farkına vardım ki hep yalnızdım.
Sen ve yalnızlık aynı histi aslında ,
Sadece beni hüzne sürükleyen yorucu bir düş.
Vaktinden önce doğan güneş düştü gözlerime ,
Haylaz dalgalar derin yaralar açtı gönlüme; gerçeklerle.
Rüzgar okşadıkça tenimi yalnızlıkta huzur buldum.
Aşkın gücü gerçek sevenleri üzse de ,
Yolun sonunda huzur bulanlar aşkı sevenler olacaktır.
Yok olsun düşlerim dalgalarda, silinsin ismin kumsaldan
Rüzgarlar alsın götürsün uzaklara sözcüklerimi
Yok olacağını sanma, hepsi akar gider sonsuzluğa...
Yüzün başka bir hayalimde buluşur benimle ya da tenin ,
O zaman sen ne sen olacaksın, ne de ben ben olacağım.
Belki sadece hatırlayacağız kendimizi başka halimizle ,
Ufak bir gülümseme herşeyi açıklayıcı olacak ,
Hoşçakal hüzün, hoşçakal yalnızlık, hoşçakal sevdiğim ,
Belki başka bir hayalde...