Yordular Şu Gönlümü
İçimde yanan ateş sönmüyor sönemiyor
Kader bir yöne düştü dönmüyor dönemiyor
Yüreğim şu feleği yenmiyor yenemiyor
Çıkmazlar içindeyim böyle yaşıyorum ben
Yordular şu gönlümü sevmiyor sevemiyor
Küstürdüler kalbimi övmüyor övemiyor
Dilim küfre mühürlü sövmüyor sövemiyor
Dertler sırtımda kambur böyle taşıyorum ben
Bir dost aradım durdum gelmiyor gelemiyor
Benden bile kederli gülmüyor gülemiyor
Hayat tecrübesi yok bilmiyor bilemiyor
Yeni bir dost peşinden böyle koşuyorum ben
Felek bana bir kapı açmıyor açamıyor
Felek ağına düşen kaçmıyor kaçamıyor
Bülbülün kanadı yok uçmuyor uçamıyor
Olanlar karşısında böyle şaşıyorum ben
Çok yorgun bir şiirdi kutlarım dostumu daim ol kalem yorulmasın önemli olan o selamlarım!!
Bir dost aradım durdum gelmiyor gelemiyor Benden bile kederli gülmüyor gülemiyor Hayat tecrübesi yok bilmiyor bilemiyor Yeni bir dost peşinden böyle koşuyorum ben
Felek bana bir kapı açmıyor açamıyor Felek ağına düşen kaçmıyor kaçamıyor Bülbülün kanadı yok uçmuyor uçamıyor Olanlar karşısında böyle şaşıyorum ben
Artık o dostluklar kaldı mı dost...
Senle ağlayan seniinle gülen Gerektiğinde ölüme giden Seni saymayan atmayan Hani nerde o dostluklar göremiyorum...
Hairika, gönül dolusu tebrikler tşkler saygılar...👍👍👑
Felek bana bir kapı açmıyor açamıyor Felek ağına düşen kaçmıyor kaçamıyor Bülbülün kanadı yok uçmuyor uçamıyor Olanlar karşısında böyle şaşıyorum ben
yahu bu feleğin yatacak yeri yok billahi ... gönül serzenişi dile getirmiş... tebrikler👍👍👍👍
yüreğin var olsun abim
yüreğine kalemine sağlık
👍👍👍👍
Bende Ahmet beyin yorumuna aynen katılıyorum doğrusu
gönül yorgunlugu hiç bir şeye benzemiyor.
yüregin dert görmesin muhterem abim saygılar.