Yorgun Deniz

Ağlarsın gözüm
Bazen başaklar ölünce
Bazen güllerin solunca
En çok da gözüm
Güneşin boyun bükünce

Aşk dediğin
Hikayesidir hayatın
Ülkesi özgürlüktür
Gurbeti mayınlı yalnızlık

Meyve ağacında
Ağaç ormandaysa
Ve gözüm yağmursan
Ortasında toprağın
Ağlarsın çamura da suya da

Kana kana
Gönül döker insan
Kısım kısım olmasa
Hayın gezmese

Dersin ömür
Ödevin yaşamaktır
Herşeye rağmen

Küçük bir kız çocuğu
Parmaklarına sarıldığında
Ve en çok da
Gökyüzünden düşerken
Yanar insan

Ağlamak
Güzeldir gözüm
İçinde insan olunca
Başaklar boy verince