Yorgun İstanbul

Düğümlerini çözdüm artık kalbimin,
Salıyorum kendimi hoyratça sokaklara.
Yudumluyorum yalnızlığı boğazın esintisinde,
Ve hüzünler göz kırpıyor yorgun istanbula.

Derdi kederi bir yere kadar taşırım içimde
Aslında yalnız da değilim ben bu hüzünlerimle
Kim derdi ki dertlere en iyi ilaç istanbul diye...

Biliyorum sen de yorgunsun benim gibi,
Seni de incittiler,kırıp döktüler kalbim gibi.
Belki de yaramıyor herkesin gösdesi olmak,
Ama senin adın yeter istanbul geceleri.