Yorgun Ömrümün Sararmiş Anilari

Buğulanırsa gözlerim serin Ankara gecesi,
Al götür yorgun ömrümün sararmış anılarını.
suskunlaşan dudağıma candır isminin hecesi,
Al götür solgun ömrümün kararmış anılarını.

İçimde külleri tüten yeni sönmüş yanardağlar,
Patlamaya hazır bekler ömrümün göç yollarında.
Yürek ikliminde duran ulaşılmaz karlı dağlar,
Aşılmaya hazır bekler yar sevdamın kollarında.

Benliğimi yitirirken sevda aşığı şehirde,
Kararan ömrümün sonsuz yalnızlığına savruldum.
Ruh buhranlarına düştüm derince akan nehirde,
Yorgun yüreğimin sonsuz ateşlerinde kavruldum.

Sonbaharında kaldığım, ömrün hazin senesinde,
Zemheriden acı sözün suskun yüreğimi dağladı.
Hasretinle çağladığım gözlerinin deresinde,
Vuslatına eremeden yar yüreğim kan ağladı.

Kurtulur karabasandan seninle ısınırdım ben,
Yalnızlığın hicranında sevdayı çoğaltamadım.
Susuyorsun başın önde nasılda böyle oldun sen,
Kırlangıç fırtınasında ferdayı çoğaltamadım.