Yorgun Sabahlar

Yorgun Sabahlar 

Geceden kalma bir türküyle

Uyandı sokaklar,

Hâlâ aç çocukların düşleri

Bir lokma ekmek kadar yarım.

Kırgın ağaçlar eğilmiş rüzgâra,

Suskun evler, yorgun taşlar,

Bir de uzaklarda bir tren düdüğü,

Sanki geçmişi çağırır gibi.

Kaç yol biter yürümekle,

Kaç gün doğar beklemekle?

Bizimkisi umut işte,

Bir elin göğe uzanması kadar.

Ne bir kış sonsuza dek sürer,

Ne de bahar hep erken gelir,

Ama biliriz ki en soğuk gecede bile

Bir ışık düşer gözlerimize.

Turgay Kurtuluş