Yorgun Yıllar

Ben daha yaşlanmadım diyorum,

Fakat,bedenim yorgun.

Elimden geldiği kadar,zamana direniyorum,

Bu yüzden,seneler bana kırgın.

Artık anılarla,avunur oldum,

Hep koşmakla,geçti hayatım,

Bırakın beni artık, dinleneyim,

Yaşamaktan,çok yoruldum. 

Olaylar,hep benzeri gibi,

Tekrarlanıp duruyor.

Bir yanda,acımasız insanlar,

Diğer yanda,kaderim duruyor.

Ben aman diledikçe,

Kimse sesimi duymuyor.

Felek, hazırlamış tokadını,

Acımadan hep vuruyor.

Hayatım,bir resim tablosu gibi,

Hep önümde duruyor.

Yaşananlar geride kaldı,

Yaşadıklarım hep önümde,

Maziyi unutmak,ne mümkün,

Geçmıs benden,hesap soruyor.

Ben artık,ben olmaktan çıktım, 

Çift karekteri,oynuyorum.

Bilmem,bu acımasız dünyadan, 

Söyleyin,ne buluyorum. 

Gidenleri gördükçe, 

Elimden,bir şey gelmiyor.

Bazen kızıyorum kendime,

Ne diye,buralar da duruyorum.

Gençlik,geçmişte kaldı, 

Dönmenin,mümkünü yok.

Ne kadar dirensek,zamana, 

Yaşlandık be usta,

Haydi kabul et,

Bilseydim,hep çocuk kalırdım,

Zamana inat,yerimden hiç ayrılmazdım.