Yorgunum Ey Şehir

kaybolmuş kentlerin

içinden geliyor gibiyim

kalabalık ve ıssızlıkların arasından

ürkek ve tedirgin

serin bir rüzgar alnıma vuruyor

her şeyi hatırlıyorum

hızla giden bir aracı

çığlıkları

öyleyim her yanım kırık

duvara çarpmaktan farksız

ayrılık acıları

korna siren sesleri

salıncaklar

sevinçli çocuklar

aileler mutlu

hangisi doğru dilenciler

güler yüzlü polisler

kafam karışıyor

yabancı diyarlara düşmüş gibiyim

bütün heyecanlarım kaybolmuş

karlı bir ormanda terk edilmişim sanki

üşüyorum

geçmişe bakmakla geçiyor

yalnızlığım

kumaş topu gibi

açıldıkça açılıyor anılar

bir şadırvan

sakinleşiyorum

kısacık bir an

rüzgarın sesi

suyun dalgalanması

kuşların havalanması

güvercinlerin konması

bulutların açılması

yüzüm mü gülüyor

yeni hal

umut veriyor

ah beni seven

var mısın gerçekten sen ...

15.09.2020