Yorgunum Hayat

İçimde büyüyen dev gibi umutlara rağmen,
Yaşama sevinci ile ruhumu sarıp,
Gün gün eksiliyorum kendimden,
Azala azala yitiriyorum benliğimi
Her gün biraz daha eksildiğimi hissediyorum

Yorgunum hayat !
Gün gün katlanarak çoğalmak varken ben eksiliyorum
İçimde fırtınalar,tufanlar kopuyor,volkanlar patlıyor,
Savrulan lavlar ateş olup yakıyor,yıkıyor bütün azalarımı,
Ruhsuz bir taşa çeviriyor azap içinde kıvranıyorum.
Ve ben bir yenilgiye daha kurban ediyorum,
İçimde filizlenmekte,büyümekte olan umutlarımı

Yorgunum hayat!
Olumsuzluklara karsı koyacak gücüm yok,
Kırıldı bir bir içimde yaşamaya dair bütün umutlar..
Bedenim yorgun bir savaşçı misali,bıraktı kendini senin akışına.
Sen nereye dilersen oraya savur yorgun ruhumu.
Ben uzun ve derin bir inzivaya çekiyorum yorgun bedenimi ,
Erteliyorum yaşamaya dair tüm düşlerimi
Bir sonra ki sana saklıyorum hayallerimi.

Bana müsade hayat,müsait bir yerde inecek hayat yolcusu var !

Balım Sultan