Yörükler Zeybeği
Dağlar onun dürüsü
Başı duman bürümüş
Kırk devesi sürüsü
Almış başın yürümüş
Yürür göçün kervanı
Yayla arar dağlarda
Döner yünle kirmanı
Meyve veren bağlarda
Pinir basar tuluğa
Tuluk keçi deriden
Su doldurur oluğa
Geçim eder sürüden
Bağlar ele bağırcak
Kepeneğin altında
Yanar tüter od ocak
Anadolu dağında
Zorlu yaşam sürdürür
Kara çadır meskeni
Onu yüce erdirir
Yörüklüğün ak geni
Kalbi temiz korkusuz
Meydan okur kuzguna
Çıksa namert kir arsız
Namert uğrar bozguna
04/09/2010
güzel şiirdi tebrikler selamlar
Sağol abla teşekkür ederim.
Köy ve köylü,efendimiz👍
Tarzınız güzel İrfan Bey keyifle okuyorum..
Selamla..