Yorulduğun Sevda Yollarında Hep Seni Ararım

I.
insan yüreksiz olunca
her zaman yürek yakarmış
*
sen döküldüğün yollarda
ağacın yaprakları kurudu
başıma düşen yapraklar
başa değen yaprak taş oldu

geriye taş yürekler bıraktın
senli benli diyarlar artık yok
yanaşmayan nasıl çok sever
kurguların tanımazlığına
efkarlıyım
ne oldu sana bu kadar öfke
anlayamadım bilmezim oldun

II.
ben tövbemi aldım
artık yok bildiğin büyük adam olmak
oldu istediğin
bu diyarda sana yar olmaz mı
hala görmediğin incinmişliğin neye
neden ben bir başkası değil

sevmek emekmiş
sevmeden yemek olmaz
kalmaz kuruntu sözlere
s/atılan sözler yer gök ağladı
atılan taşın başı sana yararı yok

mezarlık oldu gül bahçemiz
gül kokan nefesler sayesinde
artık yok erdiğin
gönül kapısını demirlediğin
gardiyanliğin tuttu kalp kırgınlığına
gönül kapısını öldürdüğün
içinde biriktirdiğin sevgileri
acılara bıraktığın yüreğine
gömdüğün aşk diye

III.
kondurduğun aşk çınarı yok
üzerine biraktığın sularını belle çevirdin
o gönül çınarı kurudu

artık yok bildığınden yanıldığın
dilim varmıyor söze
bırakmasın
sen beni özüme
yürekten yükseltiğin sevdiğin doğru

doğru mezara gömülüğü
içimizde zehirin bulaştırdığın
artık sevgi çiçeği yok oldu
artık uslanmadığımız
şeytan oyununda dalgaların yetmez
yüreğinle taşıyacak mıydın
zor güzeli sevmek kolay mı sandın
bahaneler sunmak

IV.
varlığın yokluğun zor olana yetmez
hiç olursun ölüler ülkesinde
ip üzerine biner canbaz
sen onu bile yapmadın ki

diktiğin maviye..
umutlarına saracağım
cevahir olmadığın sandığın
gidersen mezarda kul
gelirsen kazanda bul

her acının gülüşü vardır
Gülüzarına didar eyle
özüne kal...
özüne umudum

yorulduğun sevda yollarında
hep seni ararım
*(döküldüğün sevda yolları
hep seni aradım )

sen denizi kurumayan gözlerini aradığım çiçeksin
üşüyeceksin bildiğim..

20 haziran 11 Karataş