Yoruldum

Oysa rüzgâra o kadar içten seslenmiştim ki,
Bu kez alacak beni yanına diyordum,
Fındıkkabuğunu doldurmayacak bir umut.
Oysa ben rüzgârı o kadar çok sevmiştim ki,
Yüzümü okşamadan giderse yaşayamam diyordum,
Hepsi yalan oldu söylediklerimin boş ver, unut.
Nasıl olduğunu anlayamadım fakat o kadar pişmanım ki,
Bu kez hepsinden daha farklı diyordum,
Dut yemiş bülbüller kesti sesimi, sukut.







Kömür gibi karanlıkların içinde biçare yolcuydum
Hep can dediklerim tarafından vuruldum
En kural tanımayan rüzgârlarla savruldum
Duruldum lakin yağmurdan sıkılmış topraklarda duruldum
Dengesiz yaşamların en sıcaklarında kavruldum
Psikopat seneler tarafından sevdiklerime soruldum
Tebessümlü sabahlardan sensizliğe kovuldum
Yaşayamazdım hep bir meftunlukla aciz oldum
Ve bitap düşüp yoruldum?