Yoruldun mu Şair

Yoruldun mu şair? Yoksa! Kilit mi vurdular diline?
Günlerdir düşmedi satırlara, ne bir söz; ne bir kelime...

Sen susarsan olmaz, çiçekler hayata küser,
Acımasız yürekler, gelir onları keser.

Sen susarsan akıllar dumura uğrar
Doğrunun yerini yanlış alır, doğrular ağlar.

Kötüler hükümran olur, zulüm saçar her yere
Hem, yazık olur şair, yazık olur iyilere...

Vicdanlar körelir, beyinlerse... Sakat!
Ulu orta kol gezer ihanet, zincirlere vurulur sadakat.

Ölü düşler doğurmasın analar gayrı, heyhat
Ki; olmasın yarınlarımız bugünlerden de berbat.

Gelincik tarlalarına düşmeden kırağı, ayaz
Sen, ruhları kuşatacak sımsıcak bir şeyler yaz.

Ağlamasın gayrı analar, babalar, yetimler ve dullar
Huzura, umuda aralansın, kapanan bütün kapılar ve yollar.

Bir kurşun da sen sık!.. Kaleminden, terör belasına
Kurusun kökü gayrı; dayanamaz oldu canlar, şehit salâsına.

Yapılırken mabet'e, kutsal'a bu kadar saldırı.
Nasıl susar, sineye çekersin şair, söyle bunları.

Yağarken peygamberine fütursuzca onlarca hakaret
Bu nasıl sevgi ki; susuyorsun hala neden? Hayret...

Sen yaz şair. Yaz ki; şiirler küsmesin kâğıt'a kalem'e
Ne gördüysen onu yaz, hayata dair. Hem; kelime, kelime

Yaz ki; kalmasın meydanlar, zalime, haine ve de soysuza
Sen yaz ki şairim. Umutla, güvenle bakalım yarınlara ve sonsuza...


26.09.2012