Yudum

Duyuyor musun sevgili
Buralar hüzün karnavalı sensiz
Ne yana baksam beni ezip geçen 

Kimsesizliğe aşina uğultu
Ne yana dönsem kulaklarını aşka tıkamış
Donuk bir zaman


Hangi yana dönsem
Hınca hınç uzayıp giden
Kalabalık yollar çıkıyor karşıma
Ben razıyım gerçi 

Yalın ayak yürümeye
Yeter ki sana varsın güzergahım


Neye dokunsam
Sen oluveriyor birden bire
Ve ben hepsinin elini tutmak istiyorum
Sen diye


Neyi düşünsem
Seninle bütünleşiyor
Ve hüzünlü şarkılar söylemeye başlıyorum
İçimdeki kuşu ürküten bet sesimle


Neye şiir yazsam
İllaki sen doluyorsun
Her dizesine


( Yaşasaydı anlatırdım anneme; bu biçimsiz hallerime neden olan seni... Mesela fotoğraflardan bakan o güzel ceylan gözlerini... Bazı zamanlar kulağıma düşen sesini... Gülüşünü... Boynunu... Saçlarını... Hatta eşarbını bağlayışını bile... Bende çoğalttığın umuttan bahsederdim mesela anneme... İçimde yeşerip çoğalan memleketten, adımı söyleşinin verdiği huzura kadar hepsinden bahsederdim... Utanmasam o lal dudaklarını iştahla öpme arzumdan bile bahsederdim... Özledikçe içimde alevlenen o adam gibi ve ulu orta ağlama duygusunu hatta... Üşenmez, bir bir anlatırdım hepsini...)


Yaşasaydı derdim ki ona
Sevmek ne zormuş be anne
Aşık olmak ne zormuş meğer
Bilirsin kaç kez aşık oldum anlattım sana
Oysa öyle sanmışım
Şimdi daha çok batıyor özlemin sancısı bağrıma


Yaşamak direncini kırıyor insanın
Ulaşılmaz her mesafe
Uzak geçen her saniye

Ana yüreği işte
Kesin çok mutlu olurdu canevim benim
Acısa da kalbim
Aşığım diye sevindirdi kesin


Anlatırdı her şeye 

Ve döktüğü her gözyaşına rağmen nasıl sevdiğini babamı

Uğrunda ne çileler çektiğini

Nelerden vazgeçtiğini anlatırdı

Ve sonra da
Özlemezsen aşk olmazdı adı oğlum
Sevgi bile olmazdı
Olsa olsa heves olur derdi


Anlatırdı sonra
Aşk dediğin
Dingin bir yorgunluk
Solgun bir çiçek gibidir
Ne yaşarsan yaşa
Ne kadar kahrolursan ol
Onları bile seversin zamanla


Merak etme
Mesafe dediğin üç beş arşın
Solgun çiçeği aşk renklendirir zaten
Yeter ki kalbinizle görmeyi bilin

...

İkiniz de çok uzaktasınız ya hani şimdi
Varamıyor ya attığım her adım 

Ne sana ne hiç bir yere
Bir kahır ki anlatamam
Tozu toprağı sen kokan ellerim
Uzakların kahrını yazıyor habire


Ellerim
Ellerim kör bir namlu şimdi anne
Habire kalbime sıkıyor



" Ve ben yudum yudum içiyorum ikinizin de hasretini "