Yüksek Alkol

sıkar gibiyim yumruğumu bazen,
bazen de yumar gibi gözümü..
bazen yaşanılacak en yüksek kafadayım,
bazen en dibinde yerin..

bazen gözlerin, deniz seviyesi kadar alçak,
avuçlarının içi, nefes alınmayacak kadar yüksek rakımlı bazen.
kapalı yani bana..
kapalı yani tutamıyorum.
tutamıyorum ve düşüyorum..

düştükçe, beynimin umut fonksiyonları hasar görüyor,
ya da sarsılıyor düşünen yerlerim
ve senin bir başkasıyla olduğunu unutuyorum,
şiir yazıyorum.
çay demliyorum bazen,
bazen de demliğe başka şeyler koyarak,
beraber demleniyoruz seninle.

düştükçe, sana doğru geliyorum
aman yarabbim...
bu kadar düştün mü de, sana varamıyorum?

ölüyorum işte bazen böyle...
aslında ölüyorum,
öyle ya da böyle..

ellerimin arasına alır gibiyim kafamı bazen,
bazen de çıkarıp beynimi, sokağa fırlatır gibi..
bazen sabah ki ekmek kuyruğundayım,
bazen gece vardiyasında ki kadınların bacak aralarında..

bazen dudaklarının arası uçurum kadar korkunç,
kaşlarının arası, yürüyerek aşılmayacak kadar uzak bazen.
param yok yani..
param yok ve yürüyemiyorum da..
yürüyemiyorum yani gelemiyorum.
gelemiyorum ve ölüyorum..

hayat denilen fragman, ne acı bazen..
ne kadar cılız bir şeyiz böyle.
nasıl da duramıyoruz bir çizgide.

bir bakmışım,
bazen en büyük kafada yaşıyorum,
bazen en büyük şeylerin kafası, avuç içlerinde..