Yüksek Topuklu
''penceresiz kaldım anne
uçurtmam tellere takıldı
penceresiz kaldım anne
uçurtmam tel örgülere takıldı
hani benim gençliğim nerde''
düş'lerim düştü anne
beşikteki bebeğim kayıp
her anne sesinde perçinleşen
hasret çığlıklarımı
duyamaz mısın anne
yaşlandımda küçüldüm
ellerini istiyorum anne
saçlarımı boğazıma örmekten
annemsi şeylere heveslenmekten
çok bitap düşüyor düş moru dizlerim
üzülür müsün anne
sen kimsin anne...
anne kimsin sen...
salıncakta sallasan
evcilik oynasam komşu kızıyla
gözlerinle sevsen
taş atsa komşunun oğlu ağlasam
saçlarımı okşayıp teselli etsen
hayatın her çelmesinde
koşup sana dertlensem
dinler misin anne
topuklu ayakkabılarını giysem sen yokken
kolyelerini taksam süslensem
sen yinede bana kızmış gibi yapıp sevsen
sever misin anne
''duvarlar konuşmuyor anne
açık kalmıyor hiç bir kapı
hani benim gençliğim nerde
yağmurları biriktir anne
çağ yangınında tutuştum.
hani benim gençliğim nerde''
topuklu ayakkabılarını giysem sen yokken
en can alıcı dize budur. Ötesini bilmem. Psikanaliz hocası olsa sorarım. Küçük bir kız bunu niçin yapar. Dikkatimi çeken mevzudur. Şiiri efsunlu kılan da budur.
Saygılarımca
Ölene dek anne diyecek yüreğimiz.Kendimiz olsak bile. Tebriklerimle.
içinde zehir kusmalısın kusmalısın ki bulanık sular durulmalı
'' Hani gençliğim nerde''
topuklu ayakkabılarını giysem kolyelerini taksam süslensem sen yinede kızmış gibi yapsan sevsen sever misin anne
Ah Feyza ahh...
___sol yanımı yırttı şiir.