Yükseldikçe Alçalmışım...

Varlığım süzülmekte ruhumun süzgecinden,
Sessizce sızıyorum hayatın gölgesinden,
Bir tebessüm, bir ağıt; ikisinin sektesinde,
Kanıyorum, yaralıyım yokluğunun ertesinde.

Bir tutam gözyaşı, savrulan aşk toprağında,
Kupkuru dallarıyla filizlenen bir sevda,
Meyvesi yok, gölgesi yok, dalında öten bülbülü yok.
Vurun gövdesine, kırın dallarını; savrulsun her bir zerresi,
Yeşermeyen dallarında yükselmenin anlamı yok!