Yunuslar Matemimde

Sensizlik yaşamak mı ölmek mi bilmiyorum
Anıları kalbime kendi elimle gömdüm
Hayat labirent dolu yolumu bulamadım
Hayalleri maziye kendi elimle gömdüm

Mehtap ve yakamozlar artık anlamınız yok
Martılar çığrışmayın bu gece efkarım çok
Yunuslar matemimde benimle ağlıyor gök
Ruhumu ummanlara kendi elimle gömdüm

Yaşam sevincim soldu hayat beni çok yordu
Gönül kalem sağlamdı sandım yıkamaz ordu
Volkan gibi yüreğim alev almış bir kordu
Gönlümü susuz çöle kendi elimle gömdüm

Her zaman bulutludur hüzün akar gözümden
Acı ile yoğrulmuş bal damlamaz özümden
Kararımı vermişim dönmem asla sözümden
Beni ben mezarıma kendi elimle gömdüm