Yüreğe Yeniktik

Gülüşlerimiz yamalıydı
Cemresiz baharlar gibi
İçimizdeki sevgiyi yok ettik
Umarsızca uzanırken güle



Oysa
Onunda bir dikeni vardı
Unuttuk
Battıkça dikenler
Pür telaş elimizi çektik



Sonra
Yılları devirdik
Takvim dedikleri bir kâğıtla
Bilmeliydik
Dikensiz gül olmazdı
Baharı olmayan yaz gibi
Her yarayı sarmayı öğrendikte
Darası olmayan
Yüreğe yeniktik