Yüreği Bir Kaya Gölgesi Kadar Mahsun

-yalnız bir kadınduruşu mağrur bir kaya
yüreği; gölgesi kadar mahzun bekliyordu
gözleri donuk-


akşam kızıla boyarken
denizi


ahtapot muydu hüzün kollarını uzatıp sardı bedenini
mahkum edercesine karanlığa


mor dağlar siyaha gömüldü
doruklardan kopan hoyrat rüzgar
dallara secde ettirip inletirken yaprakları
dağınık sarı saçları yüzünü yaladı

oralı olmadı kadın


zikzaklar çizerek uçuşan gece kuşları
çığlıkları ile yırtarken karanlığı
yavaşça doğruldu yerinden
havada yoğun bir yosun kokusu vardı
derinden bir ürperti narin vücudunu sardı


her şeyi önceden hissetmişti
içi titriyordu


körfezin karşı kıyısında ışıklar yavaş yavaş canlanırken
zifiri bir karanlık uyandı içinde
sevdiğiyle el ele kumsalda
zakkumların altında
beklerken mehtabı
sevda şiirleri ile coşacaktı ruhu

heyhat

ne ümitlerle gelmişti oysa bu kasabaya
kefenledi hepsini
gömdü derinlere

ağlamıyordu
maviliklerini yitirip paslanmıştı kalbi
azrail kazanmıştı yaşamla olan harbi
o uğursuz kavşakta yari
motosikletle
girince kamyonun altına
son verip aşkının saltanatına
bindi saldan atına

cehennem kuyusuna benziyen deniz
birden duruldu
ona 'gel', diyordu
gel

artık bakamazdı ne yıldızlara ne mehtaba
karanlık sularda ayağa kalktı


ve
yürüdü....yürüdü....yürüdü....

ardına bakmadan

sonsuzluğa...


temmuzikibinoniki