Yüreğim Bahar Kokardı G/özlerine B/aktıkça

Bak
şimdi yeminlerime töhbeler tutmuyor
gönlüm acılı baharlara

yüreğimle koşar adım yürüdüm dağlar yollar dayanmadı
sana olan hasreti kollarken zamansız vakitlerde karanlıklara ışıklarla yürüdüm
her gündüzüm senle dolarken

gerisi hep palavra düzmece sözlere kaldıysak
yolumuza karaçalı patika yollar engel değilken
sorma
yemin etmek yalandı
aslı astarı olmayan sevdalara hasret sarmaktı
ve düş kuran yollarda sensizliğin bin defa yemine çarpsada
yine de yoktun
yokluğuna oyun bozan bir bilmece gibiydin bir tiyatro sahnesiydi hayat

bir tiyatronun acıklı bir sahnede gülüşlerinde varken
yüreğimin baharında ışıklar yanardı her seferinde
her şey büyük sevdanin ilk adımları yüreğimizde saklıyken
bende sana sonsuz bir sevda yemini olsun ki
yağan yağmurlar gibiydi gözyaşları görmeden rüyalarıma kalansın Nazlı Can

ben inanmazdım
asil olan aranan bir can uğruna
sözdesi değil
can canana kaldığım
yapacakların umuda diktiğin gökyüzü kadar maviliği
yazdığın kalemi bıraktığı gözyaşı yağmurları
otur sil baştan gör umutları

söyle
nerdeyim
gidiyorsun ıssız bir orman sessizliğinde
çağlayan şelale sesiyle daldığım düşlerim dağılıyor seni düşünürken

şimdi kahrolası bir sevdaya düşen bir garip Mecnun
Leyla'sına hasretken çöle düşen yağmurların gözyaşıysan
yaman ellerde gürbetin hasret kokan dağlarına düşen bir kuş sesi seni andırırken ötüşünü
uyanırım uykuda seni anarken her günüm senle başlar
Nazlı Can

yer yarılır sular dolar yaralı yüreğim soğutur bunca yıllar
acı gerçeklere yaman bir çelşkiydi derine düşen közün sularda söndüğünü
şimdi gel gör ne haldeyim
senin yüzünde bir divane olduysam gönlüme düşen ateşinle yanarken
al götür beni gönül tahtında yaşat gözlerinle
yak beni k/özünle

ateşinde yansam görsem seni
dağlarım kışta olsa yüreğim bahar kokardı
gözlerine baktıkça.....

26*05*13*Karataş*