Yüreğim Yok Yerinde

adını aşk koyduk, ömre sığmaz diye.
bir yola koyulduk biraz derinlerimizde...
uzak düştük yaşamın bizi koyduğu yerlerde,
ama bir kalp atımı kadar yakındık birbirimize.
sonsuzluk dedik, ne kadar sürebilirse o kadar.
severiz işte ne var, allahı sever gibi inanırız.
çok yorucu da değildi aslında, yorgan altına kapanıp
birbirimize cümleler kurmak aşka dair..
uyuyakalmak da serbest idi ya zaten,
uyuyamayan kırılmadığı müddetçe..

hayatımı sana göre şekillendirmey başlamıştım,
tek kişilik bir yaşamı kabullendiremedim kendime bir türlü.
biri olsun demedim hayatımda, nasıl olsa gelecektin ya...
bekledim seni güneşin dağların ardında saklanması gibi.
uzakta da olsan, yine de çıktın karşıma...
"seviyorum" dediğinde, dinim şekillendi sesinin kıvrımında..

şimdi ise gidiyorsun hiç durmamışken yüreğimde,
"sevmiyorum" diyorsun artık, inancımın eşiğinde...
aşkı kurdum yıllardır düşlerimde, bir şehir gibi..
her yerini süsledim kurduğum cümlelerle..
seni koydum düşlerimin sahnesine, benimle dans et diye..
bir kuru cümle ile, ezdin ve geçiverdin hayatımı;
yüreğim artık yok yerinde... ne de ellerinde...