Yüreğime Rölyefini Işledim

yüreğime rölyefini işledim vakur duruşun ay ışığına tünedi
kahrına susayan bunca sevdalığım
karanlığına büründü
yoz şarkıları adarım ağlama duvarlarım her köşe başı
zalim berduş yanlarıma kilit vurdum
artık ayyaş ve şişelerde yatar oldu
dibi delik ayakkabılarıma inat
dolaştığın çakıllı yollarda yürüyorum
ki ayağının değdiği taşlar bana vursun diye

yüzümde sen vebali esaret kırbacına şartlanan bir miskin gibi
acizliğin bini bin para ağlıyorum...

her şair böyle mi ağlar
ya da her şair böyle mi dizelerini adar sevdiğine
sevilmediği halde

geçen gün ömürdendir daniskasına astım gözlerimi

belki bir yitik anılar yazgısı çektiklerim bilemiyorum
anlamını yitirdiğim ve tadını unuttuğum
dudaklarının izini hatırlıyorum dudaklarımda
tek avuntum bu
senden kalan son sıcaklığın

ben üşürüm rüzgarında
kapından geçme hüsranlığını gözetliyorum

----

aklımda binlere cevapsız yargılar
söz düteine tutuşmuş bölünük yüreğim
bir parçası seni umutlar
diğer tarafı senden umutsuz
tuz ekerim avuçlarıma su içmek bahane
asıl sebep yüreğimdeki yangınını söndürmek için