Yüreğimin Bosnası

düş başımı koyduğumda içimde başlayan cehennem


bir canda
anneler
babalar
kardeşler
gelinler
damatlar
şehitti ilahi aşka
gömüldü hep birlikte
dilimize acısı pulsuz nağmeler kadar uzakken
ve kuşlar terk etmişken şehir kalıntılarını
söyleyen dinleyene yabancı hala
sen kadar ağır çökmese de yüreğime
izindeyim ölümüne

ahh yüreğimin bosnası
ver sırtını bir ağaca
üç adım göğe git
görülmeyenleri çiz alnıma
önünden geçen soykırım trenleri
ben yüklü hala
ölüme giden mavi dudaklarım
belki hiç görmeyecek
bir daha yeşili
seni
beni
ikimizin sarısı
hazan güzelliklerini

ahh ellerimin katliamı
gözlerini bağlamayacağım düşlerimin
baka/kalacaklar yine sana
işkenceler geçeceğim gecelerde
kırık notaları yamayacağım dilimle
ve ağıtlar çizerken bir elimin kız yanaklarına
diğerinin parmakları kelepçeli
yazısız gölgelerin korkusunda
adamsız kırbaçlardan adın çıkacak
el yüzü görmemiş bağrımda
avazım çıktığınca
susabildiğimce
kanayacağım
kanım yoracak önce ayaklarımı
kaçmaya çalışacağım
cennetin merdivenlerine
bir boşluk aşağı düşerken
yedi kat altından gelecek sesin
kulağıma toprak sesi gelirken
avuçlarından içeceğim son nefesi

ahh enkazımın yeşeren külleri
soğuyacak mı acılarım
unutulacak mısın sözün birinde
gün dönümleri bir mum karanlığı
ana çarpan yıldırımlar olacakta
gök gürültüsüz kalacak
öyle mi

sesime düşen iki perde gözyaşı
unutturmuyorum
biri göbeğinde medeniyetin
diğeri bir gölgesin ardı sıra yürüyen
çöl yağmuru kara bulut




14.05.2013 / Şair-i Gülhan...187