Yüreğimin Derin Kök Salan Fidanların Aşkına

Oy dilberim...
g/özüm sözüme kaldı her gece
s/akladım yurdumun en gülüşlü inleyen sesine
ölümün gülüşüne kalsamda sen varsın
gülüm
yüreğimin sol bölmesinde uykuya kalmış

ne olacaksa söyle bu can sana feda ölümün kucağında
candan öte ölüme yakın ne var ki
şimdi ne yazacaksam hepsi karaborsaya düşüyor

ölüm dahi karaborsa olmuş
aşkın meşkin meşküliyeti anlık döngüsü marifeti
ölümü alıp sevdaya düşsen geç kalınmışlığın ardında
yollar uzanıyor denizler yarılıyor

ne hikmetse gönüller yumuk kalpler kırık aşk meydanında
sessizliğin alemetinde hava susmuş bulutlar ağlarken
sen olmadan yaşanmıyor

öperim, öperim
bu öpme işe yaramazsa çocuk ben seni g/özlerinden
bir annenin hasretinden uzak burnundan tüten alın yazından öperim bil

bu ne hal bu ne derya ç/ölü
şu dağ sümbüllü kırpiğine sürme çekilmiş al al konuşur beni sana
çekilmiş kaşları karalar b/ağlamış yollara vurmuş
dumanlı dağlar ardında yoluna devam eder mi
dersi kervan

gül baharım gözyaşıma durdukça
gelir mi bilmem
tek bildiğim şey...
seni olduğundan çok sevdiğim h/atırına değil
yüreğimin derinine kök salan fidanların aşkına

sen neşem gönlümün derbederi oldun olası
sevinçlerim nehir sana olan duygularım deniz
nazıma
yazıma çok ç/ağlayanımsın

gül pempe kokuyor sıladan geçen güne kalan
yetiirilen viranelere hasret beklerken
sana olan tutkumdu akan g/özyaşım

27*11*12*Karataş*