Yüreğimin Güneşi Dilberim

Hey ölüm
sana söylüyorum
başlamasın seni her sabah güne başlarken
seninle aydınlansın kederlerim

sevdiğim güneşim olursun
gülüşlerin kalmıyor dara gecelerim aydınlanır
varlığınla yağan yağmurlara b/akan gözyaşımsın
geneşin yeter diyorsam bir bildiğim var gerçeğimsin

sarmaşık güllerimin ocağında başlar günlere inat
söhbetlerin uzak mapusa damında hasretine y/akıyorum
düşlerime azat olan sen varsan gülüşlerine hasret bırakan
koyma beni gönül derdine kedere k/anarken özlemlerm k/arım

gönül yorgunu sevdamın adını koyamadım
yol uzanırsa şayet bende sana hasretlerimi topladım
bir yamalı bohçada sakladım sana gülüşlerimi yolluyorum

yüreğim seninle çarparken
kalbiimin yraları kırıksa derman gönül sendedir dost
ne kadar çok uzun gecelere aydınlansın yüzüm
sen hep güneşim ol serpilsin yüreğimle dağlarımı aşar gelirim
gözüm üstüne kaşın olsun başım üstüne söyleyen dilim olsun

bir gün değil bir ömüre yayılsın
sevinçlerimiz
kederlerimizle başbaşa kuşansın emelimiz
güneşli günlere sayılsın her anımız seninle Nazlım

sana tutkum olunca seni yürekler acısı seviçlerle anayım
her anımda senle aşan sabahım olsun
senle açan gönüle çağlayan denizim ol ki yüzeyim
b/akan sularına umut olan deryamın güzeliğine kalayım

özgürce sevmekse doyumsuz anlarına bırakma
kör olası bu dünya bize kalmaz bilirsin
halaya durdu sevdamın seher yeli esiyor gözyaşımla
bu İstanbul sana doymuyor be güzelim

sana doymayan yüreğimdeki deniz kadar öfkeliyim
rüzgara esme ki
bende sana doyumsuz deryamın seline kalayım
şen ola gün ola bir gün elbet dualarımla oynar be gülüm..

bak yine isyan kokan yalnızlıklar koşuyor
hasret konuşurken
ben yalın ayak ardında yürüyorum gecesi gündüzü

özlem süzkunluğa kalmışsa
yüreğimin nehir suları denizine b/akıyor
yüreğimin güneşi dilberim aydınlatıyor yüzümün gülüşünü
sen hala donuk duvarlara gri resimler çiziyorsun

oysa umudun adı vardı düşlerimin peşindeysem
umuda koştukça sen çıkıyorsun karşıma
seni maviliklerde seven gözlerimle yaşamaktayım be gülüm

05*02*13*Karataş*