Yüreğimin İncisi
Bilmiyorum
Bugün biraz daha eksik
hissettim
Her düştüğünde aklıma sol yanımdan
bir parça
Sana doğru eksiliyor
Ne kadar çok gülsem de
İçimde bir yerlerde
Sevgiye mağlup bir çocuk
Yüreğinin en derininde
Gizlediği eşsiz inciyi
Kaybetmenin hüznünü yaşıyor
Baharı beklerken
Kış çepeçevre sarıyor yüreğimi
Günler nasıl geçiyor
Bilmiyorum
Gittikçe
Özlemin sol yanıma vuruyor
Ansızın
Bir tufan kopuyor
Senden kalanlarla birlikte yüreğimi
Sensizliğin kuyusuna savuruyor
İstesem de çıkamıyorum
Bir yanım
hayatın boşluğuna bırakırken kendini
Diğer yanım
Seni arıyor
Geçtiği yollarda
Yağan karlarda
Göğe her baktığında
Yüreğime
Kar taneleri gibi düşen her yıldızda
Bir iz bulmak ümidiyle çaresizce
Şiirler
Sen doluyor istemsizce
Yokluğun
Mısralarda çoğalıyor
Sevgim
Kitaplara sığmıyor
Ben gibi
Bir yanı sensizlikte kalıyor
Sen bilmezsin belki
Ama
Yokluğuna alışmak kolay olmuyor
Hasretin
Çığ misali üzerime düşüyor eziliyorum
Sensiz
Geceler olmasın
Günler doğmasın istiyorum
Ancak
Belki gelirsen diye
Umudumu sevgimle besliyor
Düşlerimi seninle dolduruyor
Yokluğunu da sen gibi seviyorum
Ne sevildi bu kadar ne özlendi başka yâr Sevmedim hiç kimseyi seni sevdiğim kadar der bestekar Turhan Özek yokluğunda da sevebilmek asıl marifet kutlarım Gülhanım
derece yokluğunu bile sevmekse ateş bacayı fena sarmış