Yüreğimin Manifestosu

Yüreğimi bulutların arasında ince bir çizgide sakladım

Uzak diyarlardan gelen her sese sağır oldum

Benim için pencereden bakmak bile kör olmaktı

Işığa hasret kalanların gözleri hep parlaktı

Ağlamamak için yaşlarımı kurutsaydım bir çamaşır ipinde

Annem kalbindeki bütün sevgiyi tuttururdu gözlerime

Ben ruhumdaki yaşama sevincini ne zaman yitirdiysem

O zaman kaybettim son mandalımı

Pek de mutlu etmedi ondan sonra seviyorum diyenler

Yalnızlık tablosuna bir çentik daha attı her geçen gün

İçime gömdüğüm karanlığın sesi

Ve o sese kulak vermeyenler

Çok severdim de yerden yere vururdu herkes yüreğimi

Mesela çok gülerdim neden ağlamadığımı sorarlardı

Ağlasam omzumda bir el arardım

Annem yan odada yatardı

Yalnız kaldığımın farkına varmıştım ki

Saçlarının gölgesiyle penceremde

Tanrının elini fark ettim

Kardeş koydum adını, en büyük harflerle yazdım

O gelene kadar bir ıssız çölün ortasında

Yapayalnızdım

Şimdi büyüdü düşler ve özgürlüğe adımlarını attılar

Kahkahalar içinde yüzerken insanlar

Güllerin dikenlerini mutsuzlara bıraktılar

Olmaz dedi yıldızlar, ağaçlar bir yaprak daha eksiltti

Bu kadar ışığın içinde tek karanlık bana aitti

İstemem bundan sonra geleni de

Sağır okyanuslara bıraktım

Düşlerimi de, kalbimi de…