Yüreğimin Mimarı

Zaman, bir uçurumun ucunda
Uçurtmamın ipinden sıkıca tuttuğum günlerdeki gibi
Haykırıyor rüzgara
Ellerim hep o tozlu makaranın göğsünde
Gözlerimi kanatırken güneş
Bir an olsun vazgeçmedim düşlemekten
En sonunda göğe yükseldi umutlarım
Bir kuşun kanatlarına değdi
Can oldum, ad verdim bedenime
Seni ışıklar içinde yaşatacağım diye
Ant içtim yüreğime
Hava hep karardı o günden sonra
Heyecanla beslediğim umutlar artık yoktu
Yitirdiğim şey ise en güzel çocukluğumdu

Ruhum bir başkasının ruhuna çarptı
Ah, tanrım bu ne kaza
Gök kadar kafam darmadağın
Sevdalı, karanlık gecesinde ağladığım
En güzel günler geride kaldı

Okul bahçesinde koşup oynamaktan haz duymadım
Gözlerine baktığımda hissettiğim kadar
Yüreğimi nasıl mühürlemişsen rüzgarınla
Sonuna kadar kapalı başka canlara
Canıma değmedikçe canın
Güler miyim yarınlara

Ah, küçücük boyunla kurşun gözlerin
Nasıl da hayat verdiler bana
Umutla bakıyorum yıldızlara
Belki bir gün en güzel ellerinle
Evler kurarsın kalbimin odalarına
Karşı koymam ben de yenilirim zamana
Aşkınla...