Yüreğin Feryadı

Bir kere yanmış yüreğim,
Hiç söndüren bulunmaz ki,
Bir sel gibi geçiyor ömrüm,
Azrail hiç hesap sormaz ki,
Çaresi mi dersiniz,
Bulumadım nedir çaresi,
Söyleyemiyor dilim,
Lal olmuş konuşamıyor ki,

Nasıl Kerem Aslı'sına yandıysa,
Benim yüreğimde yanmış birisine,
Soruyorum, kendi yöntemlerimle,
Kim yandığın bu gönül kuşu,
Söyleyemiyor,korkuyor,
Garip kuşunu vururlar diye,
Korkma hadi söyle dedikce,
Utanıyor,giriyor sessizce,
Gönül kafesimin içerisine.


Elbet birgün gün olup,
Dile gelecek yüreğimin dili,
Söyleyecek aşkından yandığı,
Garip gönül kuşunun kim olduğunu,
O zaman serinleyecek,
İçtikce aşkın o acı şurubunu,
Belki sönmeyecek ateşi,
Ama bir nebze olsun,
Rahatlatacaktır söylemi beni.


Şimdi feryad etmenin zamanı değil,
Yanan ateşini söndürme zamanı,
Buldun gönül kuşunu,
Aç dallarını konsun,
Kanayan o yürek yarana,
merhem olsun.
Benim de içim huzur,
Neşe ve sevinçle dolsun.