Yüreğin Ölümü

Şiirimde
Benim
Tek mısralık kahramansın sevdiğim,

Adını
Tane tane
Titreyerek
Kalemimle işledim,
İşledin,
Şu cılız yüreğime!

Sen
Çiçeğin köklerinde can çekişen böcek,
Görmezden gelerek bakıyorum,
Taşıdığın filize!

Soruyorum
Ne yapmalı?

O ince gövdesini kırmalı mı çiçeğin?
O en sert toprağı avuçlayarak,
O en ölümcül yüreğini sıkıp,
O en uslanmış canını mı almalı?

Baktım da;

Toprak kuru mu kuru,
Elim çiçeğe dokundu,
Senin küçük bedenin,
Yine zayıflamış haldeyken,
Kurtardım sizi oradan!

Eğildi!
Soldu!
Kurudu!
Bir ölü toprağı
Gibi serildi!
Üzerinde
Taşıdığın,
Narin çiçeğin!

Çiçeği diriltemezsin!
Öldürdüğümü söyleyemezsin!

O taşıdığın yükü,
En muhteşem haliyle,
Söküp aldım yerinden!
Oldukça zordu!
Affet sevdiğim,

Yürek bu,
Taşıması güç,
Kahrı beladır!

Affet!
Kemirdiğin yaratığı,
Henüz silinmeden ismin!
Olduğu yerde geberttim..