Yüreğinden Boşalanlar Gözlerine Taşınmıştı

Yüreğinden boşalanlar gözlerine taşınmıştı,
Pencereler bir bir güneşe kapandı,
Duvarlar gözyaşına boyanmıştı,
İçeride boğuk bir hava vardı,
Sıkı sıkıya kapanmıştı kapılar,
Nefes almıyordu odalar.
Karanlık bağdaş kurmuştu,
Kucağında oturuyordu sancılar...

Siyah, derin bir şarkı söylüyordu,
Yalnızlık kapıda, nefretle nöbet tutuyordu.
Eşiklerde ustura sövmeleri,
Bilmem kaç aşkın kanına susuyordu.

Dişleri kırık bir testere, çelik anıların kenarında yatıyor,
Yırtık bir mektup, hala yakılmayı bekliyordu.

Koşmaya hazır bir hasta, içerde felçli yatarken,
Başucunda hasret, refakatçi kartıyla bekliyordu.
Bir tek ziyaretçi yoktu,
Seven bir yüreğe kimse
Misafirliğe gelmez diye sayıklıyordu.

Beyhude yıllar elekten geçerken,
Sır felekten bir güne açığa çıkmayı bekliyordu.

Sırtı dönük yarınlar, yaralarını kaldırıyor
Dikişli yeminler, kanayarak açılıyordu,

Yüreğinden boşalanlar gözlerine taşınmıştı,
Köşe bucak ayrılığa bulanıp hiç kimseye yer kalmamıştı...

Bahçede mentol kokulu ölümler mayın ağaçlarından salkım salkım sarkıyor.
Tek açık pencerede sadece bu bahçeyi görebiliyordu.