Yürek G/özüm

Nazlım
şimdi ben kederden bir gün ç/aldım
yazdığım şiirlerim yasından bir hüzün topladım
bakışlarına düş sardığım yar

gülüşlerine hasretken seni arar arar dururum
acıya gülüşümle pasını sökerim gelirim yar
gönül zincirini halkalı sevdaya astımda geldim

yağışınla ıslanan gözyaşıma duracak
gönül suyundan içer giderim

giderim dönüşü olmayan uçsuz bucaksız tenhalarda
yollara vurdu bu gönül bağlarım
duracak yorgunluğumla bitkinliğimin övgüsüne
dursanda yansanda yine gönlüm hoş değil

acıya gülüşümle
zor günlerin sevdasıdır seni bana yar demeye
destanlar yazarım
dizilen bir türküdeki sesini mırıldayan nefesin olurum

aşkın
sevdanın
en yüsek bir dağın doruğunda haykıracak kadar
sevdiğim
ilkim
nazlım demek
seni anlatır bana

seni ne kadar sevdiğimi bulduğumda anladım
anladım
sen anlamasanda görmezsende
şimdi sıra ölüme gelsede
yine söyletir yüreğim seni bana

seni ne kadar sevdiğimi
tutkuma halkalı zincirler açtığımı
ve topladığımı...

anla artık be güzelim
yürek gözün ağlarken sevdiğini...

01*05*Karataş*