Yürek Kabristanında Aşklar

an gelir unutulur güzel zamanlar,
sevdalar, ahlar, şarkılar
aynı limana yapılan yolculuklar
ummanında aşkın öylece kalırsın

hatırla!
el sallamıştın aşka
o ise her defasında kapında
kovsan gitmez, sövsen durmaz
yokluğa dönerken fırsatlar
bir bankta yapayalnız öylece kalırsın

oysa sen!
ne aşklar yaş/attın
b/akışınla kaç kez
titrettin sokakları
duvarlar şahit tenine
gelseler dile bilirim
belki de sen!
hiç sevmedin


sen de onlar kadar açsın biliyorum
onlar kadar kaçaksın, yüreğinden
bir köşede özgürlüğe edilmiş yeminler
esaretin ortasında öylece kalırsın

sil baştanlar aşar b/oyunu
eyvahlar, kimsesiz aşklar kaplar yolunu
ağlamak için erken sanırsın
bozar gülüşlerini şu hınzır suskunluklar
söylenmemiş aşklardan bir mezar kazırsın
kabristanın ortasında öylece kalırsın

hani ateşi büyüyecekti yüreğinin
dumanı saracaktı sevgilinin
çocuklar oynayacaktı içinde
gülüşleri karışacaktı birbirine
ahlar, vah olur, mevsimler döner kış olur
karların içinde bembeyaz öylece kalırsın

başlayamadan biter sayfalar
hayat yeni şeyler karalar
bağlarsın, suskunluğu beline
yalnız yapılır savaşlar
senin ülkende sayısız mezarlar
bir katliamın arefesinde
intihar gibi sen
hep aynı yerde asılı kalırsın

zor gelir
seviyorum demek
hayat; yaşarken
bir kabristanda beklemek
aşklar gelir gözlerinin önüne
mor kefeninin içinde
aynalardan geçersin
kan renginde sevdalar
v/eda edip gideli çok olmuş


kabristanda son çalıkuşu
takılı kalmış bir ağacın d/alına
o da aşk sanmış, kapılmış rüzgara
bilse faydası yok, ölülerin kendine
gömer minik yüreğini, aldanmaz boş yere
güller, bülbüller şahit bu bekleyişe
oysa ölenleri beklemek nafile

yürek kabristanı herkese kapalı
bir sura hasret, sonsuz uykuda
sahipleri yıllar olmuş öleli
onlar yine de kalanlara sevgili


ey sevgili!
belki de sen aşk nedir
hiç bilmedin

bilseydin yaşamayı seçerdin
ölü bekleyişleri terkedip
yüreğini dinlerdin

sus şimdi sen de yüreğim
uyanmasın kabristan