Yürekten Dökülen İnciler - 2

ılık ılık esiyor rüzgar,yürek serinlermi bilmem
bedenime vursada dalgaları
acımı derinlerde serinlermi bilmem
vurgun yemiş ruhum,
kan ağlıyor herbir uzvum dilim dilim kopuyor
can çekişiyor yorgun bedenim huzur nerdes
gelsinde dinlensin bu yorgun bedenim
belki bir nebze ruhum da erer vuslat denen huzura
nerde gençliğimin güzellikleri hani
nerede vaad edilen gelecekler
güzel ruyalar nerede koşmaktan
yorgun erişememekten bıkkın
kimi vakit düşürülüp yüzüstü,kimi vakit riyalar katılıp
hayallerie sunulsada tepside hediye misali
avuntular olmadımı sunulan larla
tatlı dille yııllar geçip gitmedimi hani güzel yarınlar nerede
nebir güzellik,nebir tatlı anı varmıdır geçmişten gelen
bugünlerine,belkide suskunluğumuz bazı zaman
acı veren dünlerden değilmidirki
hatırlamak yürek yakıyorsa belki,istenmeyen yaşanmışlığı dur demek
verdiği ızdıraplardan olsa gerek
varsa tutunabileceğin bir kısa an tatlı anıyı
kaybetmemek adına sıksık hayal etmek tazeliğ
korunmak adına
belki geçmişde yazılan iki satır
rengi solmum ama her satırı senin için anlamlı
kokusu sinmiş dercesine zaman zaman koklamak
buğulalnan gözlerden
dökülen incileri kim toplarki kim bilebilirki
neye ve neden niçinler sıralamak ah ederek yad etmek
o yaşanmamışlıkları hüzünle yeisle
yad etmek neye yararki
dükülsede hüzünle yürek incilerin
yuvarlanır boşlukta başıboş sonsuzluğa doğru

3/8/2012

unutulan şair